Λευκές Νύχτες (αναδρομή)

Λευκές νύχτες. Σπάνια στη ζωή μου έχω ζήσει το απόλυτο λευκό να με καλύπτει. Συνήθως το σκοτάδι φωτιζόταν από το εσωτερικό μου φως όμως σήμερα… το είδα να φωτίζεται από το λευκό του χιονιού και αυτό το φως να με τυλίγει με την απόλυτη ηρεμία και γαλήνη.

Χάθηκε το βλέμμα μου στο φως που μπαίνει μέσα από το μικρό παράθυρο της κουζίνας μου. Δεν μπορώ να διακρίνω τίποτα εκτός από το περίγραμμα μου στο τζάμι. Προσπαθώ να κάνω μια ολοκληρωμένη σκέψη τώρα που είμαι ήρεμη, όμως μάταιο. Κάθε νιφάδα μου διακόπτει τον ειρμό με το χορό της. Ανήμπορη πια καρφώνω το βλέμμα μου πάνω της και την κοιτώ να αιωρείται στο κενό και μαζί της και γω. Γέρνω το κεφάλι στο πλάι, αφήνω τα χέρια χαλαρά να πέσουν και σηκώνομαι στις μύτες των ποδιών… και παρασύρομαι στο χορό της. Το κρύο μου τρυπάει το σώμα όμως σιγά σιγά ο πόνος χάνεται και τη θέση του παίρνει μια απόκοσμη χαρά και ευφορία.

Μια μικρή φωνούλα με προσγειώνει απότομα στα παγωμένα μου πλακάκια. Η καρδιά μου χοροπηδάει ακόμη και σαν να ξυπνάω από νιρβάνα ακούω τη φωνή να μου επαναλαμβάνει «μαμά, θέλω τουαλέτα»…

Μεσάνυχτα πάλι και γω ακόμη να κοιμηθώ. Απόψε δεν θέλω. Μακάρι να μπορέσω να μείνω ξύπνια… να κοιτάω το χιόνι και να προσπαθώ να χορέψω μαζί του. Το μόνο που με κρατάει είναι το πακέτο τα τσιγάρα που θα αδειάσω πάλι, πάνω που είπα να το κόψω το άτιμο. Ίσως να βάλω ένα ποτάκι… στην τελική θα χαλαρώσω ακόμη περισσότερο.
Και τότε έρχεται η φωνή του, η φωνή του Έλβις που με ρωτάει αν νιώθω μόνη απόψε, εάν η καρδιά μου είναι γεμάτη με πόνο ή αν θέλω να ξαναέρθει κάποια άλλη βραδιά για συντροφιά μου … και τι να του πω; Μήπως και ξέρω; Λίγη συντροφιά βέβαια δεν θα με έβλαπτε… ειδικά αν τραγουδούσε σαν και εκείνον.

Κατεβάζω ακόμη μια γουλιά από το κρασί που βρήκα ανοιχτό στο ψυγείο, κοιτάω την καύτρα από το τσιγάρο και τότε… δεν το γλυτώνω… μπήκες και πάλι στη σκέψη μου. Ήρθες πάλι να μονοπωλήσεις τη νύχτα μου. Ελπίζω απόψε να μείνεις τουλάχιστον… Ο Έλβις συνεχίζει να με τυραννάει, “can ‘t help falling in love with you”… και ποιος μπορεί ρε φίλε; Με ρώτησες εμένα; Την τύχη μου … βαλθήκατε απόψε να με κάνετε χώμα και οι δυο. Όμως απόψε δεν θα το παλέψω, θα σας παραδοθώ. Να ξέρεις, ότι και αν γίνει απόψε θα το χρωστάς στον Έλβις. Μη χαμογελάς έτσι… και μη με κοιτάς στα μάτια… φταίει που δεν μου δείχνουν αυτό που θέλω, διαφορετικά μόνο εκεί θα σε κοίταζα σ όλη μου τη ζωή.

Κάθεσαι και πάλι στον καναπέ, με τα χέρια επιδεικτικά ανοιχτά … το ξέρω ότι είσαι άνετος και το απολαμβάνεις που με κάνεις να σε κοιτάω με θαυμασμό όμως για όνομα του Θεού, λυπήσου με… με βλέπεις που ψάχνω μια αφορμή για να χωθώ στην αγκαλιά σου, μην κάθεσαι έτσι… κάνε κάτι…

Σηκώνεσαι, βγάζεις από το σακάκι σου ένα cd, μου το δείχνεις και με ρωτάς αν το θυμάμαι. Μου ζητάς να το ακούσουμε. Επιτέλους, θα το ακούσουμε μαζί. Είναι το cd που σου έγραψα με τη μουσική που μου αρέσει για να το ακούς τα βράδια που δεν μπορούμε να είμαστε μαζί και να με σκέφτεσαι λιγάκι. Μου λες ότι κοιμάσαι κάθε βράδυ με αυτό και ότι είμαι στη σκέψη σου μαζί με αυτά τα τραγούδια. Λιώνω σε κάθε σου λέξη και πριν με δεις να δακρύζω χώνομαι στην αγκαλιά σου για να χορέψω μαζί σου σαν τις νιφάδες που πέφτουν ακόμη έξω.

Δεν θα κοιμηθώ απόψε, θα μείνω εδώ μέσα στην αγκαλιά σου να κοιτάω το χιόνι και το φως μέσα από το παράθυρο της κουζίνας να με τυλίγει ζεστά, σαν να είσαι εσύ… θα χορέψω λίγο ακόμη μαζί σου στους ρυθμούς του Marvin Gaye αυτή τη φορά που μου λέει ότι

When the night has come
And the land is dark
And the moon is the only light we'll see
No I won't be afraid, no I won't be afraid
Just as long as you stand, stand by me

Δεν θα κοιμηθώ απόψε… μόνο θα σε ονειρευτώ με τα μάτια της ψυχής… αυτά μπορούν να σε βλέπουν όπου και να σαι...

Καληνύχτα καρδιά μου όπου και να σαι…